پریشانم،
چه می‌خواهی تو از جانم؟!
مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی.
خداوندا!
اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای تکه نانی
به زیر پای نامردان بیاندازی
و شب آهسته و خسته
تهی دست و زبان بسته
به سوی خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه‌ی دیوار بگشایی
لبت بر کاسه‌ی مسی قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرف‌تر
عمارت‌های مرمرین بینی
و اعصابت برای سکه‌ای این‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر روزی بشر گردی
ز حال بندگانت با خبر گردی
پشیمان می‌شوی از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.
خداوندا تو مسئولی.
خداوندا تو می‌دانی که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…
گرانی خیلی مردممان را آزار می دهد و زندگی برایشان سخت شده است
هیچکس هم پاسخگو نیست !!!
اگر نخواهیم پول نفت بر سر سفره هامان باشد !
اگر نخواهیم 45500 تومان یارانه بگیریم و از گرانی خفه بشویم ! و دولت طلبکارانه بعد از آنکه
از جیب خودمان به خودمان یارانه ای ناچیز پرداخت ، بر و بر فقط به گرانی ها سکوت کند !
اگر نخواهیم برای صندوق بین المللی پول ژست موفقیت طرح هدفمندی یارانه ها را بگیرند! در حالی
که واقعیت درون ایران چیز دیگریست !
اگر نخواهیم آمار نادرست بیکاری را از دولت بپذیریم ؟
و اگر نخواهیم ...
چه کسی را باید ببینیم ؟
...
و اما کاظم ...
